Tekstborden, rompertjes en een kussensloop

Iedereen die mij kent, weet dat ik een creatieveling ben. Ik hou van knutselen en werken met allerlei materialen. Nu heb ik sinds een jaar of 2 een elektrische snijmachine die eigenlijk meer stof staat te vangen in de kast, dan dat ik hem echt gebruik. Sinds een paar weken heb ik hem wat vaker op mijn bureau staan en draait hij overuren. Ik vind het heerlijk!

Ik heb o.a. deze borden mogen maken. Een leuk cadeautje en ik ben er heerlijk mee bezig. Ik verf de borden zelf en ga daarna aan de slag met de bestanden en het snijden. Daarna beplak ik de borden en is hij helemaal af. Enorm leuk om te doen!






Verder ben ik weer wat textiel gaan bedrukken. Ik deed dit eerst ook al, maar zoals ik al zei: de machine stond daarna weer in de kast.
Ik wilde graag wat rompertjes bedrukken en kreeg later ook de vraag of de tekst ook op een t-shirt kon. Natuurlijk kan dat! Ik ben helemaal dol op de tekst!





Met Koningsdag voor de deur wilde ik ook een oranje rompertje bedrukken.


En als laatste heb ik ook een kussensloop gemaakt. Een tekstbord, maar dan wat zachter!


En nu? Nu ben ik aan het wachten tot de nieuwe borden droog zijn en ik ze kan beplakken.
Een heerlijke hobby is het!


Liefs Puck




Misselijk van gevoelens

Vandaag reed ik met mijn auto weg uit de parkeergarage van het centrum. In de parkeergarage zag ik een stelletje waarvan de jongen in tranen was en een beetje rondliep, verdrietig en in de war. Kort daarna kwam er een meisje aangelopen en in mijn spiegel zag ik dat de jongen troost zocht bij het meisje. Ze knuffelde.

Ik reed de parkeergarage uit en ik was aangedaan. Ik dacht aan de tijd dat een ruzie met mijn toenmalige vriendje het einde van de wereld leek en dat ik dacht dat ik nooit groter verdriet zou kennen. 
Toen ik voor het stoplicht stond zag ik mensen op bankjes genieten van een ijsje, een gezin wat samen aan het fietsen was en vrienden die plezier hadden op hun weg naar huis vanaf school.
Later zag ik een stel in prachtige kleding. Hij in een gelikt pak en zij in een mooie, paarse wijd uitlopende gala jurk. Ze straalde en genoten van elkaar.
Ik genoot van alle prettige momenten die ik zag. Ik merkte dat ik me een stuk beter voelde. Rustig zelfs.

En ineens dacht ik aan die ene meneer die vlak bij ons is. Er plakt een briefje op zijn autoraam met de mededeling dat zijn auto binnenkort voor een executieveiling word aangeboden vanuit de Belastingdienst. Zo voor zijn huis, vlak bij een druk kruispunt. Zo, waar alle andere 90 huishoudens van deze flat zijn persoonlijke zaken kunnen zien. Het is een senioren flat waar veel in geroddeld word. Zo stapte ik in de lift en waren er nog 2 mensen die in de hal stonden. Ze begonnen te praten over het briefje en net toen de deuren van de lift dichtvielen, zag ik ze naar de auto lopen om er nog even samen bij te gaan staan. Ik hou mezelf graag voor dat ze informatie gingen halen over de verkoop en dat ze het beste met de man voor hebben. Maar ik weet dat het niet zo is. 
De man heeft veel meegemaakt en is in de laatste jaren van zijn leven alles kwijt geraakt.
Het doet me pijn, hij is een medemens. Iemand met dezelfde gevoelens als jij en ik.
Een man die zich inmiddels heeft afgesloten van de wereld en waar ik geen band mee heb. Iemand die ik graag wil helpen maar niet kan helpen. Ik zou ook niet weten hoe. Ik heb mijn eigen zorgen en problemen en ik kan niet alles aan.

Ik voel me er moe en zwaar van. Ik ben er misselijk van. Van een gevoel, een gemengd gevoel. Zo genieten van de mensen die een ijsje eten, samen weg zijn en genieten van het lekkere weer. Zo'n aangedaan gevoel en verdriet van de mensen die het zwaar hebben en het licht niet meer goed kunnen zien.

Dus wat nu? Nu maak ik me klaar voor vanavond. Mijn leven gaat verder en ik heb een hoop om dankbaar voor te zijn. Nieuwe vriendschappen die de laatste weken gesloten zijn en nieuwe wegen die ik met mijn man in ga. Oude vriendschappen en familieleden die me dierbaar zijn en natuurlijk de liefde voor mijn man. Ik ga weer verder, met in mijn gedachte wel dat ik dankbaar moet zijn voor wat ik heb. Dat het niet voor niets komt en dat niets is gegarandeerd.
Ik ga vanavond genieten, als een gewoon meisje van 24 jaar!

Liefs Puck


{How-To} Glas Etsen


Ik vind het erg leuk om iets anders te geven dan een kant en klare kaart met geld erin. Ik ga dan ook altijd op zoek naar een persoonlijk cadeautje en als het even kan maak ik het graag zelf. Ik vind het zelf namelijk ook leuk om iets unieks en zelf gemaakt te krijgen. Betekend dat de gever er bewust tijd in heeft gestoken om mij blij te maken. Super toch!

Nu wilde ik een vriendin graag een uniek glas geven. Ze heeft een eigen bedrijf in hondenbenodigdheden, zoals speeltjes en snacks e.d. (een kijkje waard, hele leuke spullen!). Het bedrijf heet Macho Dog en dat wilde ik dan ook graag op een glas zetten.


Benodigdheden:
  • Glas
  • Stencil met het te etsen plaatje/tekst (bijvoorbeeld van vinyl).
  • Etscrème
  • Alcohol
  • Watjes
  • Kwast
  • Handschoenen
Op de foto staat nog een blokje. Ik dacht dat ik dat ging gebruiken, maar ik vond het toch niet handig. Die mag je dus weg denken :)

Voorbereiding
Aller eerst moet je beginnen met het opmeten van het glas. Je wil er natuurlijk voor zorgen dat de tekst of het plaatje er goed op past. Ik heb zelf een snijmachine die stencils kan maken, dus dat ging best handig. Wanneer je dit nu niet hebt kun je ook stencil sticker papier kopen en heel voorzichtig het plaatje of de tekst overtrekken en daarna uitsnijden.

Het glas etsen

Daarna maak je het glas schoon met alcohol. Dit is ervoor om te zorgen dat de etscrème goed pakt op het glas. De ets vreet een laagje van het glas weg waardoor je de afbeelding op het glas hebt staan. Dit is dus vaatwasser veilig (mits je glas zelf ook in de vaatwasser kan).

Plak daarna het stencil op het glas. Zorg ervoor dat hij recht zit. Raak het glas in het stencil niet meer aan. Deze moet zo schoon mogelijk blijven.

Vervolgens doe je de handschoenen aan, want de crème is zeer agressief. Met de kwast smeer je de crème op het glas, in het stencil. Wanneer het buiten het stencil komt vreet hij daar ook het glas weg, waardoor je vlekjes krijgt. Zorg dat er genoeg (lees: beter teveel dan te weinig) etscrème op zit.

Ik hou het glas in mijn hand vast en draai hem telkens rond. Ik hou hem goed in de gaten omdat de crème weg loopt. Dan kan ik met het kwastje op tijd de crème weghalen.

De etscrème heb ik er 4 minuten op laten zitten. Het kan natuurlijk langer, maar ik heb bij mij niet het idee of het echt een verschil zou maken.

Wanneer de 4 minuten voorbij zijn spoel je het glas af. Hou de handschoenen aan! Anders krijg je de crème op je handen en dat kun je het beste voorkomen. Niet alsof ze er meteen af zullen vallen, maar goed is het niet!

Wanneer de etscrème eraf is haal je ook het stencil vanaf. Was het glas dan goed af en je bent klaar!


 Het glas is erg lastig op de foto te zetten, maar met een roze achtergrond word alles leuker!




Liefs Puck



Tadaa, hier sta ik nu!

Wat leuk, ik heb mijn blog weer eens doorgespit. Zoveel veranderingen in de afgelopen 2 jaar! Zo is het me nogmaals erg duidelijk geworden dat ik echt niet weet wat ik wil.
Ik ben niet meer bezig met de opleiding tot Weddingplanner. Door persoonlijke omstandigheden moest ik dat helaas stoppen. Erg jammer vind ik het niet, want er zijn zoveel andere dingen die ik ook graag doe.

Hoe staat het er dan nu echt voor?
Ik werk momenteel nog steeds 12 uur bij een Doe-Het-Zelf winkel. Ik hoop binnenkort te kunnen beginnen met een voltijd studie van 4 jaar in de Mediatechnologie. Dat wil zeggen: webdesign, apps ontwikkelen en webapplicaties maken. Ik hoop dat ik word aangenomen want het is iets wat helemaal bij mij aansluit. Ik ben al heel lang bezig met de juist studie uit te zoeken die past bij mijn gezondheid. Ik ben ervan overtuigd dat deze studie de juiste is voor mij!

Verder ben ik nu 8 maanden getrouwd en ben ik verhuisd naar een woning met lift. Trappenlopen ging niet goed meer dus met een verwijzing van de gemeente kregen wij een mooie woning in een senioren flat. Heerlijk rustig en we hebben het enorm naar ons zin!

Mijn gezondheid gaat nu een stuk beter. Er is meer rust en langzaam komt er ook meer regelmaat. Ik heb gemerkt dat ik veel baat heb bij structuur, dus dat is ook een groot voordeel van een school rooster. Ik heb laatst ook geprobeerd hard te lopen. Ik heb een les van Evy gedaan maar dit pakte helaas niet goed uit. Iets te optimistisch was ik, in principe niets mis mee.
Sindsdien heb ik veel last van mijn knie, dus die poging kan ik alweer doorschrijven. We hebben een crosstrainer gekocht en nu kan ik een paar keer per week, 10 tot 15 minuten thuis in alle rusten sporten. Dat bevalt me erg goed!

Ik ben veel aan het nadenken over de invulling van mijn blog. Ik was helemaal verbaasd om te zien dat de post van de luiermotor bijna 14.000 keer bekeken is. Hij is zelfs gepind op Pinterest!
Het lijkt me leuk om meer tutorials, recepten en tips op mijn blog te delen. Zo heb ik mijn eigen bureau gemaakt en staan er nog veel meer uitdagingen op de planning.

Hebben jullie nog tips of wensen voor een tutorial, recept of een tip?

Liefs Puck



Onze bruiloft (en trouwdag)

Op 10 juni 2011 vroeg mijn man mij ten huwelijk. Nou ja, toen was het natuurlijk nog mijn vriend. Het was zo'n speciaal gevoel wetende dat mijn beste vriend ook zijn leven met mij wilde delen. Al snel hadden we een datum afgesproken, namelijk 6 september 2012. Al snel kwamen we erachter dat niet iedereen van de familie erbij kon zijn en dus verzette we de datum. De nieuwe datum werd 11 juli 2013. Na maanden plannen kreeg de bruiloft steeds meer vorm en gelukkig hadden mijn man en ik dezelfde bruiloft voor ogen. Ook besloten we op 2 dagen te trouwen: één dag voor de wet en één dag voor de kerk.

Op 5 juli 2013 was het officiële moment daar, we gingen officieel trouwen. Samen met onze getuigen en ons bruidsmeisje moesten we net na het middag uur ons melden bij de ambtenaar van de burgerlijke stand. Het was een trouw dienst zonder ceremonie dus het was niet veel bijzonders. Gelukkig was de fotograaf, waarmee we na het trouwen een fotoshoot gingen doen, lekker op tijd en liep ze dus snel mee naar binnen. Daarom hebben we dus ook wat foto's van het officiële ja-woord, waar we erg blij mee zijn.
Iedereen vond het heel spannend, behalve ik. Ik vond het erg leuk, begrijp me niet verkeerd! Maar ik was er gewoon klaar voor. Geen spanningen, geen zenuwen. Alleen maar blijdschap.
We hadden geen ringen, aangezien we deze liever wilde wisselen bij de kerkelijke dienst. Om toch een aandenken te hebben, hadden we gepersonaliseerde sleutelhangers besteld uit Amerika.

Nadat we officieel voor de wet getrouwd waren, zijn we het centrum ingelopen voor een fotoshoot. We wilde graag wat foto's van de dag dat we officieel getrouwd waren. Daarna zijn we wat op een terras gaan drinken. Het was droog weer en het was erg gezellig.

Omdat we ook deze dag met onze ouders wilde vieren hebben we iedereen uitgenodigd bij mijn ouders thuis om samen een hapje te eten. We hadden een buffet samen gesteld en samen hebben we de dag afgesloten. Het was een rustige, maar erg fijne dag om samen te vieren.

Nog geen week later gingen we trouwen voor de kerk. Dit was op donderdag 11 juli 2013. Ik hou van de donderdag en het was de eerste week van de zomervakantie van het land waar de familie van mijn man vandaag komt.

Ik sliep bij mijn ouders zodat we elkaar 24 uur niet zouden zien. De zussen en broer verzamelde zich bij mijn ouders en de ouders van mijn man gingen naar mijn man toe. Zo waren we toch allemaal wat langer samen om rustig te genieten van de dag.

De fotograaf en videograven waren er al vroeg bij. Dat was super, want zo hadden we lekker veel beeldmateriaal!


Na enige tijd kwam hij mij ophalen. De vader van mijn getuige heeft een Porsche Boxster en die mochten we lenen. Mijn man was in de zevende hemel, hij vond het super! We dronken allemaal nog wat bij mijn ouders en vervolgens gingen wij samen met ons bruidsmeisje naar de fotolocatie.

We hadden gekozen voor een mooi park in de omgeving. Lekker veel groen een mooie plekjes. Ja, helemaal super!









In de middag vond de kerkelijke ceremonie plaats. Alle gasten werden hiervoor uitgenodigd, maar we hadden enkel verwacht dat de daggasten de ceremonie bij zouden wonen. Het was dan ook een hele grote verrassing dat er vele mensen waren. Zelfs mijn oude collega's van de BSO en wat kindjes waren er. We waren beide enorm geraakt door alle aanwezige!








Na de ceremonie maakte we nog wat foto's met de daggasten en gingen we naar de feestlocatie.
Hier gingen we toosten, sneden we de taart aan en hadden we een buffet. We werden daar ontvangen met een gordijn van bubbels. Alle gasten kregen een bellenblaas en mochten zich daarmee helemaal uitleven. Heerlijke foto's hebben we daarvan gekregen.
De taart was zelf gemaakt. Een klein simpel taartje en ik ben er erg blij mee.
Het was een wit taartje met een roze rand onderaan. Bovenop lagen twee gerbera's, mijn lievelingsbloemen. Dit waren ook de bloemen van mijn bruidsboeket, de corsage van mijn man en mijn polscorsage. We hadden hem zelfs kunnen verwerken in de antennelintjes.










Na het buffet hadden we een receptie waarna het feest volgde. Het was een enorm leuke avond. We hebben gedanst tot we niet meer konden en enorm veel gelachen. Heerlijk om dit te kunnen delen met de mensen waar wij zoveel om geven.



Na het feest gingen wij naar een hotel. We gingen niet op huwelijksreis maar wilde toch graag de dag speciaal afsluiten. De kamer was mooi versierd met o.a. een handdoek zwaan op het bed en een hartje van rozeblaadjes eromeen. Ook stond er een lekkere fles Cava, met complimenten van het hotel. Enorm leuk allemaal! De dag erna kregen we een heerlijk ontbijt op bed. Het was zo lekker dat ik er nog vaak aan terug denk. Binnenkort nog maar eens een nachtje daar door brengen, alleen al voor het ontbijt!

We hebben een heerlijke dag gehad en genoten van ieder moment. Een dag om niet meer te vergeten!

Liefs Puck


Een hoop veranderingen

Een tijd gelden (jup, mei alweer) vertelde ik over het drukke leven dat ik heb en over mijn onlangs ontdekte ziekte. Helaas is de ziekte meer aanwezig in mijn leven dan ik had gehoopt.
Ik heb het erg druk gehad, aangezien wij gingen trouwen. Een blog daarover komt nog, als wij onze trouwfoto's hebben ontvangen. (Hier alvast wel een foto).


Daar alle organisatie vond ik het erg lastig mijn bezigheden goed in te plannen en daardoor had ik erg veel pijn.
Nu is de bruiloft geweest (een erg mooie dag) en heb ik weer tijd voor mijn man en mijzelf. Aangezien ik een drukke tante ben, had ik veel dingen tegelijk die ik deed en wil. Dit gaat helaas niet langer. Na lang twijfelen, praten met mijn man en luisteren naar mezelf heb ik besloten met veel dingen te stoppen.

Zo leg ik mijn activiteiten bij Oriflame grotendeels neer. Ik ga geen workshops en gezichtsbehandelingen meer geven. Wel blijf ik producten bestellen voor mijn omgeving en mijzelf. De producten zijn nu eenmaal erg fijn en helemaal niet duur.



Alle beauty dingen (epileren, verven van wenkbrauwen en wimpers, harsen, gellak, wimper extensions etc.) leg ik ook voorlopig neer. Voor vrienden en familie blijf ik natuurlijk graag bezig, maar buiten dat word het gewoon teveel. Ik zeg niet dat ik geen cursus meer zal volgen (I love it!).

Ook zijn mijn man en ik een jaar geleden een bedrijf begonnen in de verhuur van themakisten. Erg leuk vond ik het, zo creatief bezig zijn. Ik heb er vele uren in gestoken en ik genoot van iedere minuut. Helaas is ook dat te zwaar. Mijn man werkt fulltime wat bekend dat alles momenteel op mij komt. We doen niets van de spullen weg, wie weet wat de toekomst ons brengt...


Er zijn wel dingen die ik blijf/ga doen. Zo blijf ik de 12 uur werken bij mijn werk. Ik vind het fijn om met mijn collega's te zijn, ik heb super collega's.
Verder kreeg ik heel erg vaak de vraag waarom geen Weddingplanner werd. Mijn omgeving vind dat ik zeer goed kan organiseren en denken dan ook dat dit helemaal mijn ding zal zijn. Ik ben het hier dan ook helemaal mee eens. Ik vond het erg leuk om onze bruiloft te organiseren en ook organiseer ik graag andere dingen. Na flink wat onderzoek ben ik nu begonnen met een opleiding bij Weddingplanners International. Binnenkort zal ik ook moeten beginnen aan een stage bruiloft, maar gelukkig kan ik mijn opleiding wel rustig aanpakken. Ik heb helemaal geen haast en wil me goed kunnen richten op mijn gezondheid.

Verder voel ik me nu een stuk beter. Ik heb meer rust en neem de tijd voor mijn man en mijzelf. Ik kan meer en heb wat minder pijn. Gelukkig!

Oh ja, weten jullie misschien een app voor de ipad waarmee je de blogs kunt lezen? Ik wil me graag weer kunnen inlezen in jullie bezigheden en creaties!

Liefs Puck

Winterslaap



Ja, hallo! Ik ben er nog! Ik heb het alleen te druk gehad om wat te schrijven! Het lijkt wel een soort van winterslaap in blog-wereld.De afgelopen maanden was het zo ontzettend druk in mijn leven, met zowel leuke als minder leuke dingen.Afgelopen december zijn we, na jaren onderzoeken, erachter gekomen dat ik Fibromyalgie heb. Dat is een ziekte aan de spieren en bindweefsel. Waar het precies vandaan komt weten ze niet, dat ik er mee moet leren leven is helaas wel een feit.
De ene dag spring ik haast uit mijn bed en kan ik het hele huishouden doen. De andere dag kom ik amper mijn bed uit en doet iedere beweging pijn. Helaas is het op het moment zo dat ik altijd pijn heb. Betere tijden komen eraan, aangezien ik in behandeling ben bij het ziekenhuis. Helaas zal het nooit weg gaan, maar ik zal er wel mee kunnen leven en het beter kunnen begrijpen. Het is een questie van je eigen lichaam kennen en toegeven. Maar oh, wat is dat moeilijk! Ik ben een drukke, creatieve, leergierige meid van 23 jaar. Ik hoor me niet zo in te hoeven houden. Helaas is een bezoekje aan de supermarkt me te veel.Gelukkig hebben wij een rolstoel kunnen halen bij Thébe. Zo kunnen we er samen toch nog op uit!Ook zijn er vele leuke dingen geweest. 
Zo zijn wij samen naar de huishoudbeurs gegaan. Ik was er nog nooit geweest en keek er erg naar uit. Vriendlief ging vrijwillig mee en we hebben uiteindelijk meer voor hem gekocht dan dat ik heb meegenomen.Hij heeft zelfs gereden in een elektrische auto. Hij was iets te groot (1.92 m) maar toch vond hij het erg leuk. Ook een ritje op de elektrische scooter wilde hij niet voorbij laten gaan. Nee, dat model is niets voor ons!

Ondanks alles ben ik toch nog lekker bezig met Oriflame en allerlei andere beauty dingen. Ik geef inmiddels gezichtsbehandelingen en heb meerdere certificaten behaald. Ik ben de cursus ‘Wenkbrauwen en Wimpers verven en Wenkbrauwen epileren’ gevolgd en succesvol afgesloten, en ook de cursus ‘Wimper Extensions’ heb ik inmiddels succesvol doorlopen.

   

Ook heb ik mijn eigen Facebook pagina gemaakt. Hier zet ik tips op over de persoonlijke verzorging, mooie aanbiedingen, winacties en nog veel meer. Neem eens een kijkje en ‘Like’ de pagina om op de hoogte te blijven. De pagina heet ‘Mooi bij Puck’.Ook vind ik veel plezier en ontspanning bij de naaimachine. Ik probeer wat dingetjes uit en ik leer hem steeds beter kennen. Ik ben trots op wat ik tot nu toe allemaal al gemaakt en geleerd heb.Wanneer ik even de tijd heb, speel ik graag met onze kleine hondjes. Ze zijn vaak zo druk dat ze daarna helemaal uitgeteld zijn. Laatst betrapte ik ze toen ze samen aan het knuffelen waren. Is het schattig?!



Na het opruimen van de ‘schuine kant’ kwam ik vele foto’s tegen van vroeger. Die kon ik jullie natuurlijk niet onthouden!